“Өйдән чыгып кирткәч, кире керергә ярамый” диләр. Бу юрау христиан халкында гына түгел, мөселманнарда да киң таралган. Өйгә кирегә керсәң, нәрсә була соң?

Әлеге сынамыш үткән гасырларга әйләнеп кайта. Элекке заманда өйгә көтелмәгәндә килеп керсәң, өй хуҗасын, анда яшәгән башка рухларны борчыйсың, дип уйлаганнар. Шунысы да кызыклы, мөселманнарда өй хуҗасы, йорт хуҗасы кебек рухларга ышану юк, ә менә бу сынамышны ни өчендер үтибез.

Шул ук вакытта, өйгә кирегә әйләнеп керсәң, көзгегә карарга кирәк, диләр. Ә монысы инде үз сыныңны күреп, тынычлану өчен генә башкарыла икән.

“Хезмәт даны“ газетасыннан алынды